T2-7 | เสวนาอ่างปลา “TAKE CARE GIVER ดูแลหัวใจของผู้ดูแล”

Jitwiwat
Apr 24
1 min read

Updated: Aug 10

28 ก.พ. 68 15:30-17:30 น. ห้องประชุม 2-3 ชั้น 5 สามย่านมิตรทาวน์

เจ้าภาพ : ดร.นพ.วิรุฬ ลิ้มสวาท หัวหน้ากลุ่มงานวิจัยและสนับสนุนงานวิจัยสุขภาพ

วิทยากร : ดร.นพ.วิรุฬ ลิ้มสวาท พรทิพย์ ฝนหว่านไฟ วนิดา สุดนุช และ พญ.ศุทรา เอื้อภิสิทธิ์วงศ์

“การดูแล” เป็นปฏิบัติการของความเป็นมนุษย์ที่เป็นโอกาสในการเรียนรู้และพัฒนาจิตวิญญาณ จากการร่วมทุกข์อย่างลึกซึ้งไปกับคนที่ได้รับการดูแล และการคงความหวังให้ดำรงอยู่เสมอเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตจิตใจของทั้งสองฝ่าย การร่วมเรียนรู้ สร้างความเข้าใจ และสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับการดูแลในมิติต่าง ๆ จึงเป็นนวัตกรรมทางสังคมที่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับสังคมยุคนี้ เพราะผู้ดูแลแต่ละคนคิดค้นสิ่งนี้ขึ้นจากประสบการณ์ตรงที่เข้มข้น ทั้งสุข ทุกข์ เพื่อดูแลคนที่รัก และเพื่อกลับมาดูแลหัวใจของผู้ดูแลเอง

ชมคลิปบันทึกเสวนาแบบย่อ

ชมคลิปบันทึกเสวนาแบบเต็ม

สรุปใจความสำคัญ

ผู้ดูแลผู้ป่วยเป็นผู้ที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยมากที่สุด ผู้ดูแลต้องดูแลผู้ป่วยทั้งกายและใจ เพื่อมุ่งหวังให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดี ทั้งนี้การดูแลผู้ป่วยที่หลายครั้งเป็นความเจ็บป่วยเรื้อรังที่มีความต่อเนื่องยาวนาน ทำให้ผู้ดูแลเกิดความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ งานเสวนานี้จึงมุ่งหวังให้ผู้เข้าร่วมได้ตระหนักถึงปัญหาในการดูแลผู้ป่วยและความสามารถในการดูแลตัวเองของผู้ดูแล

เสวนานี้นำเสนอประสบการณ์ของผู้ดูแลตั้งแต่ระดับบุคคล ครอบครัว และชุมชน ที่เป็นผู้ดูแลผู้ป่วยทั้งที่บ้าน โรงพยาบาล และชุมชน เริ่มจากการสร้างพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ในการเรียนรู้ตัวเองและผู้อื่น และเชื่อมโยงกันผ่านการออกเสียงและท่าทาง จากนั้นให้ผู้ดูแลแบ่งปันประสบการณ์ในการเป็นผู้ดูแล โดยการสะท้อนความรู้สึก เพื่อให้ได้ชุดความรู้และความรู้สึกของผู้ดูแล สร้างความเข้าใจในงานผู้ดูแลให้กับคนทั่วไป และตระหนักในบทบาทหน้าที่ของผู้ดูแลในมิติอาชีพต่าง ๆ กัน

ผู้เข้าร่วมวงสนทนาได้เล่าประสบการณ์การเป็นผู้ดูแลและการดูแลตัวเอง สรุปได้ดังนี้

ประสบการณ์ของแพทย์ที่เป็นผู้ป่วยเนื้องอกสมอง และภาระการดูแลตกอยู่กับภรรยา
ประสบการณ์ของแพทย์ที่ทุ่มเทดูแลผู้ป่วย จนกระทั่งเผชิญการสูญเสียผู้ป่วย และไม่สามารถดูแลความเสียใจของตนเองได้
แม่ที่ยอมรับในตัวลูกที่เป็นออทิสติก และขยายผลการดูแลจนกระทั่งจัดตั้งเป็นศูนย์ดูแลและช่วยเหลือเด็กออทิสติกสร้างการเรียนรู้ สร้างสังคมให้ลูก ให้ลูกเติบโตในแบบที่ลูกเป็น จนขยายผลเป็นมูลนิธิออทิสติกที่เชียงใหม่ การดูแลตัวเองคือเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำและมุ่งมั่นตั้งใจในการดูแลให้เต็มที่
พยาบาลในหอผู้ป่วยกึ่งวิกฤต ดูแลตัวเองได้เพราะเรื่องราวของคนไข้สอนให้รู้จักธรรมชาติของชีวิต เห็นคุณค่าของงานที่ทำ พลังใจในการทำงานมาจากอาการของคนไข้ที่ดีขึ้น เป็นงานที่เกี่ยวข้องกับชีวิตที่มีคุณค่าที่สามารถนำความรู้ไปช่วยเหลือผู้อื่นและเป็นกำลังใจให้ผู้อื่นสามารถผ่านพ้นไปได้
จิตแพทย์ที่เคยเผชิญกับสภาวะความเครียดทั้งของตัวเองและเพื่อนเมื่อครั้งยังเป็นนักศึกษา ทำให้เกิดการดูแลรับฟังเพื่อนที่มีความทุกข์ จนกระทั่งมาเป็นจิตแพทย์เพื่อดูแลความทุกข์ของผู้อื่น โดยมีวิธีในการดูแลตัวเองคือการทบทวนตัวเอง การเข้าใจตัวเอง การเข้าใจถึงคุณค่าและความหวังของตัวเองที่จะช่วยผู้อื่นได้ โดยมีความเชื่อว่าทุกคนมีศักยภาพในการทำให้ตัวเองดีขึ้นได้

สิ่งสำคัญคือความเข้าใจและการตระหนักถึงสภาวะการเป็นผู้ดูแลในปัจจุบัน และการมองภาพอนาคตของการเป็นผู้ดูแลของตัวเองและคนอื่นๆ นอกจากนี้ปฏิสัมพันธ์และทัศนคติที่ดีของผู้ดูแลที่มีต่อผู้รับการดูแล ที่เป็นบทบาทพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ก็เป็นสิ่งที่สำคัญ

คุณค่าที่ได้รับคือความตระหนักรู้ในบทบาทหน้าที่และความเป็นมนุษย์ของผู้แล ซึ่งมีสุขภาวะทางจิตวิญญาณสูง ทำให้เกิดแรงบันดาลใจ เกิดความเห็นใจและเข้าใจผู้ดูแลมากขึ้น

“การอุทิศตนต้องดูแลตัวเอง เป็นคุณค่า หน้าที่ ความสุข

และโอกาสเติบโต”